درمان انواع بیماری ها با مصرف آب قلیایی
اعداد فرشته در عشق و روابط عاشقانه! ✓ورود به کانال یوتیوب
ساخت "وبلاگ ویژه" در ارم بلاگ و امتیازات آن
دوره ای که به جرات میتونه ورق زندگیتو عوض کنه!
سافت بال یک بازی سرگرم کننده است که افراد در هر سنی می توانند در آن شرکت کنند. اگرچه همه نمی توانند یک مربی درجه یک برای آموزش اصول اولیه داشته باشند، یادگیری نحوه بازی سافت بال به تنهایی آسان و لذت بخش است!
بیس بال و سافت بال در بین جوانان آمریکایی بسیار محبوب هستند. به دلیل تعداد زیاد ورزشکاران شرکت کننده، آسیب دیدگی شایع است. در حالی که بیشتر آسیب‌ها حاد هستند، آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد نیز وجود دارد که معمولاً بازیکنان جوان توپ را تحت تأثیر قرار می‌دهند. بسیاری از این آسیب ها قابل پیشگیری هستند.
در زیر اطلاعاتی از آکادمی اطفال آمریکا (AAP) در مورد نحوه جلوگیری از آسیب های بیسبال و سافت بال ارائه شده است. همچنین شامل یک مرور کلی از آسیب های رایج است.
شیوه بازی سافت بال
سافت بال توپی به قطر 11 الی 12 اینچ توسط بازیکنی به نام پیچر به سوی بازیکنی از تیم حریف که بتر نام دارد، پرتاب می شود. بتر با یک چوب نرم و دایره مانند به نام بت به توپ ضربه می زند. بازیکنان تیم مدافع برای گرفتن توپ در محل های مختلفی از زمین بازی قرار می گیرند. چنانچه که از بازیکنان تیم مهاجم بتواند قبل از گرفته شدن توپ توسط بازیکنان تیم مقابل، سه علامت مشخص شده در زمین را که بیس نام دارند را لمس کند،در پایان دست خود را به جایی که در انتهای مسیر مشخص شده برساند، امتیاز به نام تیم آن ها ثبت می شود. بتر باید پس از پرتاب توپ توسط پیچر حرکت خود را شروع کند.
طراحی سافت بال مستقیماً از بیسبال ایده برداری شده است. به همین خاطر بیسبال را در مقابل سافت بال، هارد بال هم نام گذاری کرده اند. اما سافت بال و بیس بال تفاوت های ریز و درشتی باهم دارند که مهم ترین آنها
سافت بال توپی كه توسط پيچر پرتاب می شود بايد به صورت آندِر آرم باشد در حالیكه در ورزش بيس بال به صورت اُوِر آرم پرتاب می شود .
توپ سافت بال نسبت به توپ بيس بال بزرگتر ، سنگين تر و غير متراكم تر می باشد.
در قوانين سافت بال و بیس بال هم نیز تفاوت هايی وجود دارد .
بازی سافت بال در زمين كوچك تری برگزار می شود .
تعداد اينينگ های بازی در سافت بال 7 و در بيس بال 9 می باشد .
ورزشکاران باید یک ارزیابی فیزیکی قبل از شرکت (PPE) داشته باشند تا مطمئن شوند که برای شروع ایمن ورزش آماده هستند. بهترین زمان برای PPE حدود 4 تا 6 هفته قبل از شروع فصل است. هم چنین ورزشکاران باید برای معاینات روتین کودک خوب به پزشک مراجعه کنند .
ورزشکاران باید سطح آمادگی جسمانی خوبی را در طول فصل و خارج از فصل حفظ کنند. تمرینات پیش فصل باید زمان لازم را برای آمادگی عمومی و آماده سازی خاص ورزش بگذارد. همچنین تمرینات گرم کردن و سرد کردن مناسب نیز مهم هستند.
ورزشکاران باید تکنیک‌های ایمن را برای اجرای مهارت‌هایی که جزء لاینفک ورزششان است، بیاموزند و تمرین کنند. به عنوان مثال، بازیکنان بیسبال و سافت بال باید از سرسره زدن با سر خودداری کنند و پایه ها را با کلاه ایمنی و پایه های جدا شونده اجرا کنند. ورزشکاران باید با مربیان و مربیان ورزشی برای دستیابی به تکنیک مناسب همکاری کنند.
وسایل ایمنی باید به درستی جا بیفتند و به خوبی نگهداری شوند
عینک محافظ . باید با پلی کربنات یا مواد مشابه ساخته شود. مواد باید مطابق با استانداردهای انجمن آمریکایی آزمایش و مواد باشد. استفاده از کلاه ایمنی و ماسک شکارچی با ماسک صورت نیز توصیه می شود.
کفش هایی با میخ های لاستیکی (نه فلزی).
پدها (حفاظ زانو و ساق پا)
حامیان ورزشی و جام برای پسران
برای شکارچیان: کلاه ایمنی با محافظ صورت، حفاظ گلو، پدهای محافظ زانو و محافظ قفسه سینه (توجه: محافظ های قفسه سینه نمی توانند از ضربه مستقیم به قلب جلوگیری کنند.)
برای باترها: کلاه ایمنی، محافظ صورت
توپ های بیس بال ایمن (توپ های نرم تر علاوه بر کاهش خطر commotio cordis، آسیب کلی ناشی از برخورد با توپ را کاهش می دهند.)
گرما . هیدراتاسیون مناسب و تمرین ها و بازی ها در زمان های خنک تر از روز می تواند از بیماری های مرتبط با گرما و کم آبی جلوگیری کند .
رعد و برق . باید دستورالعمل هایی برای به تعویق انداختن بازی تا زمان امن تری وجود داشته باشد. اگر رعد و برق در شعاع 6 مایلی تشخیص داده شد، بازی باید 30 دقیقه پس از آخرین ضربه متوقف شود (قانون 5 ثانیه در هر مایل را دنبال کنید). یک منطقه امن (ساختمان هایی با لوله های فلزی یا سیم های خوب زمین) باید زودتر شناسایی شود. هیچ کس نباید زیر سفید کننده ها یا سایر سازه های غیر زمینی بایستد.
میدان . یک زمین بازی امن عاری از زباله است. سوراخ ها و سطوح ناهموار باید تعمیر شوند. تپه های داخل مزرعه و پارچ باید به طور منظم چنگک زده و صاف شوند. بازی های عصر باید به خوبی روشن شوند. برای کاهش صدمات ناشی از سر خوردن باید از پایه های شکسته استفاده شود. یک پایه دونده که در سمت راست اولین خط خطای پایه در خط دونده قرار می گیرد، یکی از راه های کمک به جلوگیری از برخورد در پایه اول است. صفحه های ایمنی باید برای محافظت از گودال ها در برابر توپ ها و خفاش های پرتاب شده وجود داشته باشد.
تیم ها باید یک طرح اضطراری را ایجاد و تمرین کنند تا اعضای تیم نقش خود را در شرایط اضطراری بدانند. این طرح شامل کمک های اولیه و اطلاعات تماس اضطراری خواهد بود. همه اعضای تیم باید هر فصل یک نسخه کتبی دریافت کنند. والدین نیز باید با این طرح آشنا باشند و آن را با فرزندان خود مرور کنند.
استراحت، یخ، فشرده سازی و بالا بردن ارتفاع اولین گام در درمان آسیب حاد همراه با درد و تورم است. ورزشکاران باید بازی را متوقف کنند و یخ را مستقیماً به مدت 20 دقیقه روی ناحیه آسیب دیده قرار دهند. پس از یخ زدن، می توان از بانداژ ACE برای محدود کردن تورم استفاده کرد. ناحیه آسیب دیده باید بالای قلب قرار گیرد تا تورم محدود شود.
گیرافتادگی شانه یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد است که باعث درد دردناک در جلو یا کنار شانه می شود . درد بیشتر زمانی احساس می شود که بازو بالای سر باشد یا به پهلو کشیده شود. گیرافتادگی شانه در ورزشکاران جوان با عضلات ضعیف بالای کمر و شانه رایج است. کشش پشت شانه در خارج از فصل و تقویت عضلات تیغه شانه و هسته مرکزی می تواند به پیشگیری از این آسیب ها کمک کند.
پرتاب کننده های بیسبال و سایر پرتاب کننده های با حجم بالا (به عنوان مثال، گیره ها) در معرض خطر شانه لیگ کوچک هستند ، که باعث تحریک صفحه رشد در استخوان بازو شانه می شود. محدود کردن تعداد زمین‌هایی که یک بازیکن می‌تواند در طول تمرین یا بازی پرتاب کند، می‌تواند به جلوگیری از این نوع آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد کمک کند (دستورالعمل‌های شمارش زمین بر اساس سن توسط بیسبال ایالات متحده منتشر شده است). هر ورزشکاری که بیش از 7 تا 10 روز شانه درد داشته باشد باید به پزشک مراجعه کند.
صدمات آرنج در بازیکنان بیسبال، به ویژه پرتاب کننده ها، بسیار شایع است و شامل آرنج لیگ کوچک (تحریک صفحه رشد استخوان بازو آرنج) می شود. مانند آسیب دیدگی شانه، محدود کردن تعداد زمین هایی که بازیکن در طول تمرین یا بازی پرتاب می کند می تواند به جلوگیری از آسیب ناشی از استفاده بیش از حد کمک کند .
آسیب‌های مچ پا اغلب در نتیجه زمین‌های بازی ناهموار یا سر خوردن به داخل پایه‌ها یا به دلیل توانبخشی/حفاظت نامناسب پس از آسیب رخ می‌دهند. زمین ها باید به خوبی نگهداری شوند و از پایه های جدا شده استفاده شود. استفاده از مچ بند و تمرینات مچ پا که باعث تقویت و بهبود تعادل مچ پا می شود ممکن است از آسیب مجدد جلوگیری کند.
آسیب های چشمی معمولاً در اثر تماس با توپ یا انگشت ایجاد می شود. هر گونه آسیبی که بینایی را تحت تأثیر قرار دهد یا با تورم یا خون در داخل چشم همراه باشد باید توسط چشم پزشک ارزیابی شود . ورزشکاران همچنین باید در فاصله ایمن از هر بازیکنی که خفاش را تاب می دهد یا در حال بازی کردن است، دور باشند. AAP توصیه می کند که کودکان درگیر در ورزش های سازمان یافته از عینک های محافظ مناسب استفاده کنند .
ورزشکارانی که سرگیجه دارند یا گیج هستند یا از سردرد شکایت دارند، به احتمال زیاد از گرمازدگی رنج می برند . هر ورزشکاری مشکوک به بیماری گرمایی باید فوراً از بازی حذف شود، با هر وسیله ای که در دسترس است خنک شود و توسط خدمات فوریت های پزشکی منتقل شود ( با 911 تماس بگیرید ).
زمانی می توان از بیماری های مربوط به گرما پیشگیری کرد که به ورزشکاران زمان کافی برای عادت کردن به ورزش در گرما داده شود (معمولاً 1 تا 2 هفته طول می کشد). نوشیدن آب یا نوشیدنی های ورزشی قبل، حین و بعد از تمرین و همچنین اجتناب از محرک ها از جمله کافئین نیز می تواند کمک کننده باشد.
جهت ورود به اینستاگرام من اینجا را کلیک کنید
✓ ارم بلاگ | در 60 ثانیه وبلاگ خودتو بساز !!
دیگه تو باشگاه اشتباه نزن!! آموزش تصویری حرکات بدنسازی با آناتومی
راجع به اعداد رند اشتباه نکن! ✓ورود به کانال یوتیوب
دوره ای که به جرات میتونه ورق زندگیتو عوض کنه!
مشاهده
وبلاگ سلامتی و تناسب اندام با ورزش
مطلب مرتبط
انواع پرس سرشانه با آموزش تصویری و توضیحات کامل!
